سولفات آمونیوم کاپرو کریستال
سولفات آمونیوم
نام:سولفات آمونیوم (املای توصیه شده توسط IUPAC؛ همچنین سولفات آمونیوم در انگلیسی بریتانیایی)، (NH4)2SO4، یک نمک معدنی با تعدادی کاربرد تجاری است. رایج ترین کاربرد آن به عنوان کود خاک است. حاوی 21 درصد نیتروژن و 24 درصد گوگرد است.
نام دیگر:سولفات آمونیوم، سولفاتو د آمونیو، آمسول، سولفات دی آمونیوم، نمک دی آمونیوم اسید سولفوریک، ماسکگنیت، آکتامستر، دولامین.
نیتروژن:21% حداقل
گوگرد:24% حداقل
رطوبت:حداکثر 0.2٪
اسید آزاد:حداکثر 0.03٪
Fe:حداکثر 0.007٪
همانطور که:حداکثر 0.00005٪
هوی متال (به عنوان سرب):حداکثر 0.005٪
نامحلول:حداکثر 0.01
ظاهر:کریستال سفید یا مایل به سفید
استاندارد:GB535-1995
1. سولفات آمونیوم بیشتر به عنوان کود نیتروژن استفاده می شود. N برای NPK فراهم می کند.تعادل مساوی از نیتروژن و گوگرد را فراهم می کند، کمبود گوگرد کوتاه مدت محصولات، مراتع و سایر گیاهان را برطرف می کند.
2. انتشار سریع، اقدام سریع.
3. کارایی بیشتر از اوره، بی کربنات آمونیوم، کلرید آمونیوم، نیترات آمونیوم.
4. می توان به راحتی با سایر کودها مخلوط کرد. دارای ویژگی های زراعی مطلوبی است که هم منبع نیتروژن و هم گوگرد است.
5. سولفات آمونیوم می تواند محصولات را رشد دهد و کیفیت میوه و عملکرد را بهبود بخشد و مقاومت در برابر فاجعه را تقویت کند، می تواند برای خاک و گیاه معمولی در کودهای اساسی، کود اضافی و کود بذر استفاده شود. مناسب برای نهال برنج، مزارع شالیزار، گندم و غلات، ذرت یا ذرت، رشد چای، سبزیجات، درختان میوه، علف یونجه، چمن، چمن و سایر گیاهان.
استفاده اولیه از سولفات آمونیوم به عنوان کود برای خاک های قلیایی است. در خاک یون آمونیوم آزاد می شود و مقدار کمی اسید تشکیل می دهد و تعادل pH خاک را کاهش می دهد و در عین حال نیتروژن ضروری برای رشد گیاه را تامین می کند. عیب اصلی استفاده از سولفات آمونیوم محتوای نیتروژن پایین آن نسبت به نیترات آمونیوم است که هزینه های حمل و نقل را بالا می برد.
همچنین به عنوان یک اسپری کمکی کشاورزی برای حشره کش ها، علف کش ها و قارچ کش های محلول در آب استفاده می شود. در آنجا، کاتیونهای آهن و کلسیم را که هم در آب چاه و هم در سلولهای گیاهی وجود دارند، متصل میکند. این به ویژه به عنوان یک کمکی برای علف کش های 2،4-D (آمین)، گلیفوسیت، و گلوفوسینات موثر است.
-کاربرد آزمایشگاهی
رسوب سولفات آمونیوم یک روش رایج برای خالص سازی پروتئین با رسوب است. با افزایش قدرت یونی محلول، حلالیت پروتئین ها در آن محلول کاهش می یابد. سولفات آمونیوم به دلیل ماهیت یونی خود در آب بسیار محلول است، بنابراین می تواند پروتئین ها را با رسوب "نمک" کند. به دلیل ثابت دی الکتریک بالای آب، یون های نمک تفکیک شده که آمونیوم کاتیونی و سولفات آنیونی هستند به راحتی در پوسته های هیدراتاسیون مولکول های آب حل می شوند. اهمیت این ماده در خالصسازی ترکیبات ناشی از توانایی آن در هیدراته شدن بیشتر در مقایسه با مولکولهای غیرقطبیتر است و بنابراین مولکولهای غیرقطبی مطلوب به هم میپیوندند و به شکل غلیظ از محلول رسوب میکنند. این روش نمک زدایی نامیده می شود و نیاز به استفاده از نمک با غلظت بالایی دارد که می تواند به طور قابل اعتمادی در مخلوط آبی حل شود. درصد نمک مصرفی در مقایسه با حداکثر غلظت نمک موجود در مخلوط قابل حل است. به این ترتیب، اگرچه غلظتهای بالایی برای کارکرد روش مورد نیاز است، افزودن مقدار زیادی نمک، بیش از 100 درصد، میتواند محلول را بیش از حد اشباع کند، بنابراین، رسوب غیرقطبی را با رسوب نمک آلوده میکند. غلظت بالای نمک، که می تواند با افزودن یا افزایش غلظت سولفات آمونیوم در یک محلول به دست آید، جداسازی پروتئین را بر اساس کاهش حلالیت پروتئین امکان پذیر می کند. این جداسازی ممکن است با سانتریفیوژ به دست آید. رسوب توسط سولفات آمونیوم نتیجه کاهش حلالیت به جای دناتوره شدن پروتئین است، بنابراین پروتئین رسوب شده را می توان از طریق استفاده از بافرهای استاندارد حل کرد.[5] رسوب سولفات آمونیوم وسیله ای راحت و ساده برای تکه تکه کردن مخلوط های پروتئینی پیچیده است.
در تجزیه و تحلیل شبکه های لاستیکی، اسیدهای چرب فرار با رسوب لاستیک با محلول سولفات آمونیوم 35 درصد تجزیه و تحلیل می شوند، که مایع شفافی باقی می ماند که اسیدهای چرب فرار با اسید سولفوریک بازسازی می شوند و سپس با بخار تقطیر می شوند. رسوب انتخابی با سولفات آمونیوم، برخلاف روش رسوب معمول که از اسید استیک استفاده می کند، در تعیین اسیدهای چرب فرار دخالتی ندارد.